گولّه ی نمک
گولّه ی نمک تجربه:
حتماً همه مادرا به این توجه کردن که بچه تازه به دنیا اومده شون چقدر بانمکه!
هر کارش انگار یه جور شیرین کاریه. هم شیرین و هم بانمک!!!
نگاه کردنش بانمکه! لبخنداش بانمکه! دست و پا زدناش بانمکه! تمرکز موقع جیش کردنش! لبخندای موقع تعویض پوشکش! جاری شدن آب دهنش! دنبال سینه مامان گشتنش! با گرسنگی زیاد شیر خوردنش!خوابیدناش! لوس کردناش برای مامانش! بغض کردناش! حتی گریه هاشم بانمکه! و حتی اگه هیچ کاری هم نکنه بازم بانمکه!!!
انصافاً با نمک نیست؟! انگاری خدا این انسان ظریف و کوچولو رو گولّه ی نمک خلق می کنه!
هیچ تا حالا شده کسی از خودش بپرسه چرا؟؟؟
شما مامانایی که این وبلاگو می خونین به نظرتون چرا بچه های ما این قدر بانمکن؟!
دوست داشتم اون چیزی که تو ذهنمه بنویسم، اما به نظرم رسید که این پستو نیمه کاره بذارم تا اول نظرات بقیه رو راجع به این مسأله بدونم و بعدش نظر خودمو بگم.
خوشحال می شم تو قسمت نظرات، نظرتونو راجع به علّت بانمک بودن بچه ها بنویسید!
زهرا نفس مامان و بابا
