کودک چهار روزه من

تو هنوز جمع و خمیده ای! یعنی هنوز نمی تونی دست و پاهاتو صاف کنی؛ چون چندین ماه به این حالت تو شکم من بودی و هنوز به وضعیت جدید عادت نکردی! الهی فدات بشم!!

نازگل من! تو شبا دو بار شیر می خوری و بقیه شبو می خوابی. هوا این روزا یعنی اواسط بهمن ماه خیلی سرد شده. به اندازه ای که بابایی پشت در خونه پلاستیک بی رنگ سرتاسری زده تا سوز سرما از راهرو به داخل خونه نیاد و خونه گرم تر بشه! تازه تموم درزهای پنجره هارو با چسب پهن عایق کاری کرده و شعله ی بخاری هم تا آخرین درجه، زیاده. با این حال تو هر شب در کنار دو تا مامان بزرگات که از روز اول برای کمک به من اومدن خونه ی ما، نزدیک بخاری می خوابی تا مبادا سرما بخوری! الهی که همیشه بلا ازت دور باشه کوچولوی ملوس من!!

مامان جون و مادرجون که هردوشون دلسوزانه ازت مراقبت می کنن تا من بهتر بتونم استراحت کنم و زودتر خوب بشم، حسابی تو رو می پوشونن و مواظبتن. مامان جون تو رو قنداق می کنه و می گه این طوری بچه هم احساس امنیت می کنه و هم دست و پاش زودتر صاف و کشیده می شه.

من معتقدم همیشه تجربه ی بزرگ ترا حرف اولو می زنه!!!